Żółty katar u dziecka - charakterystyka kataru, przyczyny, leczenie. Żółty katar u dziecka zazwyczaj objawia się brakie. Przewlekły kaszel u dziecka - charakterystyka, najczęstsze przyczyny, diagnostyka. Przewlekły kaszel u dziecka powoduje, że rodzice z. Ból gardła i przeziębienie, domowe sposoby na ból gardła, przyczyny i leczenie Katar spowodowany wirusami początkowo jest wodnisty, następnie gęstnieje i zmienia kolor na żółtawy lub zielonkawy. Znacznie rzadziej katar jest spowodowany infekcją bakteryjną. Katar u niemowlaka mogą powodować także: zanieczyszczone powietrze, mukowiscydoza (przewlekły katar), pierwotna dyskineza rzęsek, wady rozwojowe, Na pewno każdy rodzic znane powiedzenie: «Jeśli smark leczyć, odbędą się one w ciągu siedmiu dni, a jeśli nie — to za tydzień». Naprawdę, przy normalnej pracy układu odpornościowego nieżyt nosa odbywa się samodzielnie, bez jakiegokolwiek leczenia. Czasami jednak przewlekły katar u dziecka — objaw poważnej choroby wymagającej leczenia, a w niektórych przypadkach i Środki na przewlekły katar powinien dobrać lekarz, uwzględniając przyczyny i objawy kataru oraz ich nasilenie, a także ogólny stan zdrowia pacjenta. Dostępne metody leczenia to między innymi płukanie jamy nosowej roztworem chlorku sodu przynajmniej raz dziennie z użyciem małego ciśnienia i dużej ilości płynu (240 ml). Katar u dziecka może być szczególnie uciążliwy – zwykle te efekt infekcji wirusowej, rzadziej bakteryjnej, ale może być też związany z alergiami. Jak długo może trwać katar u dziecka i jak można przyspieszyć kurację? Gdy dziecko ma katar, najczęściej płacze, ma mniejszy apetyt, jest bardziej marudne. Również częściej oddycha przez usta ze względu na nagromadzoną Wt, 13-09-2016 Forum: Zdrowie małego dziecka - Re: przewlekły katar ropny u dziecka sinuspax - dawkowanie u dziecka , bardziej żółty , jasny.Pierwszego dnia wieczorem dostała 1/4 sinuspaxu ( na ulotce pisze, że dawkowanie dla dzieci to połowa dawki dla dorosłych, która wynosi od 1-2 tabletek 3-6 x dziennie). Najczęstsze błędy powodujące wady zgryzu u dzieci. 1. Układanie dziecka płasko. Niemowlak nie powinien leżeć płasko na plecach, bo wtedy jego usta nie domykają się, a żuchwa opada w tył (to sprzyja powstawaniu tyłozgryzu). Nie podkładaj jednak niemowlęciu pod główkę poduszki, bo to niebezpieczne (grozi uduszeniem). Wyjaśniamy Układ oddechowy - grypa, zapalenia nosa i zatok przynosowych, zapalenia ucha środkowego, zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc • Zapalenie migdałka jednostronne - przyczyny, objawy i leczenie • Sposoby na zatkany nos u dziecka • Koronawirus. Przeszli COVID-19, dziś walczą z powikłaniami. Przewlekły nieżyt nosa (alergiczny, zanikowy, cuchnący oraz idiopatyczny) to stan zapalny błony śluzowej jamy nosowej, który trwa ponad 12 tygodni. Katar taki jest najczęściej wynikiem nawracających, częstych ostrych infekcji wirusowych lub bakteryjnych (np. zapalenia zatok). W jego przebiegu pojawiają się zmiany przerostowe Dzięki testowi na COVID-19 poznała przyczynę • Katar u dziecka - dobry sposób na katar, domowe sposoby • Alergiczny katar • Leki na przeziębienie - leczenie przeziębienia i gorączki, syrop i leki na katar • Gronkowiec w nosie - objawy, rozpoznanie i leczenie • Domowe sposoby na katar - rodzaje i przyczyny kataru, leki GqNEjc. Pytanie nadesłane do redakcji Mam problem z rocznym synkiem, który od kilku miesięcy ma uporczywy katar i kaszel. Antybiotyki nic nie pomogły, w tej chwili podaję mu Montelukast Sandoz oraz do nosa Gentamicin Wzf 0,3% i płukam wodą morską, ponieważ inhalacje wcześniej nie przyniosły poprawy. Gdy synek uśnie, dusi się uporczywym kaszlem. Starsze dzieci są alergiczne. Lekarz mówi, że to z powodu ząbkowania tak choruje, bo ma dopiero 3 zęby. Czy jest sens testów alergicznych u takiego małego dziecka? Syn męczy się tak od 3. miesiąca życia. Odpowiedziała dr n. med. Grażyna Durska Zakład Medycyny Rodzinnej Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie Poradnia Alergologiczna "Podgórna" w Szczecinie Ząbkowanie na pewno nie jest przyczyną kaszlu i kataru trwających kilka miesięcy. Nie pisze Pani w jakim wieku są starsze dzieci, czy chodzą do żłobka, przedszkola? Być może maluch zaraża się infekcjami od starszego rodzeństwa lub innych dzieci? Kaszel trwający ponad sześć tygodni wymaga rozszerzonej diagnostyki. Należy wykluczyć wady układu krążenia i układu oddechowego, refluks żołądkowo-przełykowy, zaburzenia odporności, mukowiscydozę, aspirację ciała obcego, astmę, alergię na alergeny pokarmowe. Testy alergologiczne można wykonywać w każdym wieku. Należy jednak pamiętać, że są to jedynie badania pomocnicze. Ujemne wyniki testów u malutkich dzieci nie wykluczają uczulenia - w takim przypadku testy należy powtórzyć w późniejszym wieku. Dodatnie testy nie zawsze są istotne klinicznie. U małych dzieci chorujących na astmę główną przyczyną zaostrzeń choroby są infekcje wirusowe. W sytuacji wykluczenia organicznych przyczyn kaszlu, przy występowaniu objawów nadreaktywności oskrzeli można włączyć na okres około 4 tygodni leczenie wziewne typowe dla astmy. Brak efektów leczenia wziewnego, wykonywanego poprawnie pod względem technicznym, pozwala na wykluczenie astmy. Warto zastanowić się, czy dziecko nie jest narażone na działanie czynników szkodliwych, takich jak dym tytoniowy, grzyby wewnątrzdomowe. Czy w domu są zwierzęta? Najczęstszą przyczyną kaszlu występującego wkrótce po zaśnięciu jest tzw. zespół kaszlu związanego z górnymi drogami oddechowymi. W takim przypadku najważniejsze jest dokładne oczyszczanie noska dziecka, okresowe podawanie leków obkurczających błonę śluzową nosa. Piśmiennictwo: Błażowski Ł., Kurzawa R., Widerska-Kurzawa A.: Diagnostyka i leczenie kaszlu przewlekłego u dzieci. Przewodnik lekarza praktyka. Część II ? leczenie. Terapia. W gabinecie lekarza rodzinnego. 2011; XIX, 12(266): 18-20. Buczyłko K.: Astma pokarmowa. W: Postępy Dermatologii i Alergologii. 2009; 5: 304-306. Majak P., Stelmach I.: Czy każde dziecko chore na astmę powinno stosować lek antyleukotrienowy ? przegląd badań klinicznych. Postępy Dermatologii i Alergologii. 2009; 5: 313-314. Przewlekły katar może być po prostu konsekwencją choroby zatok lub alergii. Ale bywa, że sygnalizuje poważne schorzenia - nawet nowotwór. Dlatego z przewlekłym katarem trzeba pójść do laryngologa. Spis treściPrzewlekły katar - objawyPrzewlekły katar po częstych infekcjachNaczynioruchowy przewlekły katarAlergiczny katar przewlekłyZanikowy przewlekły nieżyt nosaPrzerostowy przewlekły nieżyt nosaPrzewlekły katar - leczenie Przewlekły katar to taki, który trwa nieprzerwanie lub powtarza się w formie napadów. Często na przewlekły katar, zwany też przewlekłym nieżytem nosa, cierpią osoby starsze. Ale może przydarzyć się w każdym wieku. Jeśli masz przewlekły katar wybierz się do laryngologa. Najczęściej bowiem związany jest chorobą zatok lub alergią albo zaburzeniami naczynioruchowymi. Może jednak sygnalizować poważną chorobę, nawet nowotwór. Przewlekły katar często nęka osoby cierpiące na choroby krążenia, schorzenia wątroby i nerek oraz cukrzycę. Powodem przewlekłego kataru mogą być też zaburzenia hormonalne i niedobory witaminy A. Poradnik Zdrowie: przeziębienie Przewlekły katar - objawy Symptomem przewlekłego kataru jest: wypływająca wodnista, śluzowa lub śluzowo-ropna wydzielina zaleganie wydzieliny obrzęk błon śluzowych uczucie zatkanego nosa, które świadczy o zmniejszonej drożności napady kichania z wydzielaniem obfitej wodnistej wydzieliny trudności w oddychaniu czasem utrata powonienia brzydki zapach wydzieliny z nosa obecność strupów Leczenie przewlekłego kataru zależne jest od przyczyny, dlatego trzeba się z nim zgłosić do lekarza. Przewlekły katar po częstych infekcjach Ten rodzaj przewlekłego kataru jest konsekwencją powtarzających się często wirusowych i bakteryjnych zakażeń dróg oddechowych. Mogą być spowodowane niedoborem odporności lub wadami anatomicznymi, np. skrzywieniem przegrody nosowej. Bardzo częste infekcje powodują zakażenie zatok, a przewlekły stan zapalny zatok także jest powodem przewlekłego kataru. Laryngolog zaleci odpowiednie leczenie infekcji. Jeśli mamy do czynienia z niedoborem odporności może zadecydować o podaniu leków stymulujących układ immunologiczny. W przypadku wad anatomicznych może być konieczny zabieg chirurgiczny. Czytaj też: Wydzielina z zatok - jak się jej pozbyć domowymi sposobami? Naczynioruchowy przewlekły katar Wbrew pozorom to nie alergia jest najczęstszą przyczyną przewlekłego kataru. Niemal 30 procent chorych cierpi na naczynioruchowy katar przewlekły związany z nadreaktywnościa błony śluzowej nosa, która nie ma podłoża alergicznego. Napady kichania i wyciek wodnistej wydzieliny oraz obrzęk błon śluzowych wywoływane są u tych osób: zmianami temperatury drażnieniem substancjami chemicznymi (zanieczyszczenia powietrza, dym tytoniowy) intensywnymi zapachami nawet suchym, zimnym lub gorącym powietrzem Czasem napad kataru wywołuje zmiana pozycji ciała. Te wybryki błony śluzowej nosa będące przyczyną przewlekłego kataru spowodowane są zmianami przewodnictwa nerwowego, nadwrażliwością receptorów, uszkodzeniem nabłonka lub nagromadzeniem komórek zapalnych w błonie śluzowej. Leczenie musi dobrać lekarz, zależnie od przyczyny. Najczęściej są to środki farmakologiczne. Niekiedy stosuje się zabiegi chirurgiczne, np. kriochirurgię, by usunąć zmienione chorobowo tkanki lub przerwać nieprawidłowe połączenia nerwowe. Alergiczny katar przewlekły Przewlekły katar alergiczny lekarz diagnozuje po wykonaniu testów alergicznych i oznaczeniu alergenów. Leczenia polega na unikaniu kontaktu z alergenem oraz przyjmowaniu leków antyhistaminowych. Możliwe są także zabiegi odczulające (immunoterapia swoista) w poradni alergologicznej. Zanikowy przewlekły nieżyt nosa Jest to katar przewlekły spowodowany zaburzeniami błony śluzowej. Staje się ona coraz cieńsza i nie spełnia swoich zadań. O tego rodzaju zaburzeniach może świadczyć suchość nosa i uczucie zatkania oraz występowanie wydzieliny o nieprzyjemny zapachu, a także strupów. Występują również krwawienia z nosa. Jedną z postaci zanikowego nieżytu nosa jest ozena - przewlekły katar występujący głównie u kobiet w wieku przekwitania. Powstaje wtedy bardzo nieprzyjemnie pachnąca wydzielina z nosa oraz strupy. Przerostowy przewlekły nieżyt nosa Z katarem przewlekłym takiego rodzaju mamy do czynienia, kiedy błona śluzowa nosa ulega pogrubieniu. Powstają na niej narośle i polipy. W tym przypadku najskuteczniejszą formą leczenia jest usuniecie przerostowych zmian błony śluzowej. Przewlekły katar w ciąży Przewlekły katar występuje czasem w ciąży. Jest spowodowany zmianami hormonalnymi następującym w okresie ciąży, zwłaszcza w jej drugiej części. Przypuszcza się, że wysoki poziom estrogenów zmienia funkcjonowanie substancji chemicznych odpowiedzialnych za reakcje błony śluzowej nosa. Gruczoły śluzowe stają się nadmiernie aktywne oraz zwiększa się ukrwienie błony śluzowej. Zmiany te i objawy kataru przewlekłego ustają po porodzie i powrocie normalnej aktywności hormonalnej. Przewlekły katar o podłożu hormonalnym może także występować w wieku dojrzewania, w niektórych fazach cyklu miesiączkowego, przy niedoczynności tarczycy oraz u osób po 65 roku życia. Przewlekły katar - leczenie Poza terapią właściwą dla każdego rodzaju przewlekłego kataru, w leczeniu tej przypadłości ważne jest utrzymywanie drożności nosa i oczyszczanie go. Wszyscy cierpiący na przewlekły katar mają bowiem zaburzoną naturalną funkcję oczyszczania. Bardzo dobre efekty daje systematyczne płukanie nosa i zatok roztworami zaleconymi przez lekarza kupowanymi w aptece lub roztworem soli fizjologicznej albo roztworem soli morskiej. Należy też dbać o prawidłowe nawilżenie powietrza w pomieszczeniach, w których przebywamy, unikać miejsc zadymionych, takich gdzie panuje duża koncentracja spalin samochodowych lub pyłów, bo to wszystko nasila objawy przewlekłego kataru. W leczeniu przewlekłego nieżytu nosa (alergicznego i infekcyjnego) często stosuje się także sterydy donosowe. To skuteczna grupa leków, lecz u niektórych pacjentów może powodować np. suchość błony śluzowej nosa, podrażnienie czy lekkie krwawienia. W celu zabezpieczenia śluzówki nosa warto zastosować osłonę. W tym celu można użyć dostępne w aptece bez recepty spraye zabezpieczające. Te, które w składzie zawierają farmaceutycznie oczyszczoną oliwę z oliwek i witaminę E będą łagodzić podrażnienia, nawilżać i wspomagać regenerację błony śluzowej nosa. Sonda Stosujesz domowe sposoby na przeziębienie? Tak, co roku Nie, wolę tradycyjne leczenie Jeszcze nie, ale mam zamiar! Kaszel to najczęstszy objaw ze strony układu oddechowego, z którym mierzymy się w opiece ambulatoryjnej u dzieci. Podział kaszlu możemy przeprowadzić na podstawie kryterium czasowego: ostry i przewlekły oraz jego charakteru: suchy i produktywny. Kaszel ostry zwykle nie przysparza trudności diagnostycznych z uwagi na najczęstszą znaną etiologię tego schorzenia w postaci infekcji wirusowej. W diagnostyce kaszlu przewlekłego najistotniejsze jest szczegółowe przeprowadzenie wywiadu i badania fizykalnego. Prawidłowe badanie pacjenta w połączeniu z odpowiednimi badaniami pomocniczymi pozwalają na szybkie postawienie rozpoznania i wdrożenie leczenia przyczynowego. W przypadku leczenia farmakologicznego kaszlu należy kierować się profilem bezpieczeństwa stosowanych leków oraz ich mechanizmem działania. Kaszel jest najczęstszym objawem ze strony układu oddechowego, z którym rodzice dzieci zgłaszają się do pediatry. Należy pamiętać, że nie zawsze jest on objawem chorobowym – zdrowe dziecko kaszle ok. 11 razy w ciągu doby. W przypadku gdy zwiększa się częstotliwość i nasilenie kaszlu, a codzienne funkcjonowanie dziecka jest zaburzone, należy rozpocząć poszukiwanie przyczyny takiej sytuacji [1]. Podczas wizyty w gabinecie lekarskim wskazane jest dążenie do rozpoznania choroby, której objawem jest kaszel. Jest to możliwe poprzez zebranie szczegółowego wywiadu (ustalenie czasu trwania, charakteru kaszlu i objawów towarzyszących) oraz dokładne badanie fizykalne Definicja Kaszel jest podstawowym odruchem obronnym organizmu pozwalającym na oczyszczenie dróg oddechowych z wydzieliny lub ciał obcych [2]. Odruch kaszlowy to łuk odruchowy, w którym bodźce odbierane są z receptorów czuciowych pobudzanych przez bodźce mechaniczne i chemiczne, a następnie podążają włóknami aferentnymi (doprowadzają bodźce do ośrodka kaszlu w rdzeniu przedłużonym) i włóknami eferentnymi (prowadzą impulsy do efektorów – mięśni wdechowych i wydechowych). Receptory kaszlu zlokalizowane są również poza układem oddechowym (między innymi w osierdziu, przeponie, przewodzie słuchowym zewnętrznym, błędniku), co tłumaczy, dlaczego jego przyczyna jest czasami zlokalizowana poza drogami oddechowymi [3, 4]. Czas trwania kaszlu W zależności od długości czasu trwania można wyróżnić kaszel: ostry, trwający do 3 tyg., przewlekły – zależnie od wytycznych uznaje się ramy czasowe powyżej 4–12 tyg., kaszel podostry trwający 3–8 tyg. [5]. Charakter kaszlu Na podstawie charakteru możemy wyróżnić dwa rodzaje kaszlu: suchy, mokry. Podział ten często przysparza problemy rodzicom, którzy niejednokrotnie nie są w stanie jednoznacznie określić jego charakteru. W codziennej praktyce lekarskiej jest to przydatny podział umożliwiający ustalenie rozpoznania oraz odpowiednie ukierunkowanie diagnostyki. Kaszel suchy u dzieci najczęściej występuje w początkowej fazie infekcji, w astmie, po aspiracji ciała obcego, w śródmiąższowych chorobach płuc [6]. Z kaszlem mokrym mamy do czynienia zazwyczaj w przypadku obecności wydzieliny w górnych lub dolnych drogach oddechowych, u dzieci również najczęściej w przebiegu zakażenia układu oddechowego. Diagnostyka kaszlu ostrego Badanie podmiotowe i przedmiotowe stanowi podstawę rozpoznania niezależnie od charakteru oraz czasu trwania kaszlu. W przypadku kaszlu ostrego istotnymi danymi z wywiadu są: wiek dziecka – w zależności od wieku mamy inne najczęstsze czynniki etiologiczne zakażeń dróg oddechowych, objawy towarzyszące – gorączka, katar, ból głowy, gardła, chrypka, zmiany skórne często występujące w przebiegu zakażeń wirusowych, mogą pomóc w ustaleniu przyczyny ostrego kaszlu [5]. okoliczności wystąpienia objawów – nagły kaszel przy aspiracji ciała obcego, kaszel po ekspozycji na uczulające alergeny może wskazywać na alergiczne przyczyny dolegliwości, kaszel u innych członków rodziny sugeruje tło infekcyjne, charakter kaszlu – suchy będzie przemawiał bardziej za astmą lub początkową fazą infekcji wirusowej, natomiast produktywny najczęściej związany jest z infekcją górnych dróg oddechowych lub zaleganiem wydzieliny w oskrzelach. Tab. 1. Na co należy zwrócić uwagę w badaniu pacjenta z przewlekłym kaszlem Badanie podmiotowe Badanie przedmiotowe Okoliczności wystąpienia objawów Stan odżywienia pacjenta Czas trwania i charakter kaszlu Cechy duszności (np. tachypnoe, praca mm oddechowych), Czynniki wywołujące/nasilające kaszel Cechy przewlekłej niewydolności oddechowej (palce pałeczkowate, sinica) Objawy współwystępujące Ocena małżowin nosowych i drożności nosa Wiek pacjenta Anomalie w obrębie nosa (bruzda poprzeczna – ANN; skrzywienie przegrody nosowej) Wywiad ciążowy i okołoporodowy Podkrążone oczy (współistniejące z wadą zgryzu, oddychaniem ustami – przerost migdałka gardłowego) Wywiad rodzinny, epidemiologiczny i środowiskowy Spływająca wydzielina i grudkowana tylna ściana gardła (przewlekłe zapalenie zatok, przerost migdałka gardłowego) Alergie Kształt klatki piersiowej (beczkowata – np. mukowiscydoza, rozedma płuc; lejkowata/szewska – fizjologia, pierwotna choroba tkanki łącznej) Opieka specjalistyczna i leki przyjmowane przewlekle Narażenie na dym tytoniowy, alergeny zwierząt Zmiany osłuchowe nad polami płucnymi (asymetria szmeru pęcherzykowego/świsty/furczenia/trzeszczenia) W badaniu przedmiotowym należy zwrócić uwagę na dodatkowe objawy: stan ogólny dziecka, występowanie gorączki, odwodnienie, zmiany skórne, zmiany osłuchowe nad polami płucnymi. W przypadku kaszlu ostrego zazwyczaj nie ma wskazań do wykonywania badań dodatkowych, z wyjątkiem podejrzenia aspiracji ciała obcego lub ciężkiego zaostrzenia astmy w celu wykluczenia innych jednostek chorobowych przebiegających z nasiloną dusznością. Diagnostyka kaszlu przewlekłego W praktyce lekarskiej w przypadku kaszlu przewlekłego najważniejsze jest nieprzeoczenie objawów alarmowych. Informacje z wywiadu, które należy uznać za tzw. czerwone flagi [3, 6]: początek objawów w wieku noworodkowym – może sugerować wrodzone wady układu oddechowego (np. zespół pierwotnej dyskinezy rzęsek, przetokę przełykowo-tchawiczą, mukowiscydozę) lub sercowo-naczyniowego, współistnienie kaszlu z nagłą utratą masy ciała, nocnymi potami, krwiopluciem lub złym stanem ogólnym – niezbędne jest wykluczenie choroby rozrostowej, gruźlicy, ropnia płuca, wady serca, nagły początek objawów, szczególnie związany z możliwym epizodem zakrztuszenia – konieczne wykluczenie możliwości aspiracji ciała obcego, występowanie przewlekłego produktywnego kaszlu – możliwe przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli (charakterystyczny objaw: odkrztuszanie „pełnymi ustami” dużej ilości ropnej plwociny), zespół dyskinetycznych rzęsek, mukowiscydoza, wzrost natężenia kaszlu wraz z upływem czasu – należy wykluczyć możliwą aspirację ciała obcego w wywiadzie, gruźlicę, niedodmę lub guz, kaszel związany z karmieniem – nasuwającymi się przyczynami są refluks żołądkowo-przełykowy (szczególnie gdy kaszel nasila się w pozycji leżącej), rozszczep krtani i przetoka przełykowo-tchawicza. Wymienione objawy w każdym przypadku powinny wzbudzić niepokój u lekarza i są wskazaniem do pilnego poszerzenia diagnostyki i wykonania RTG klatki piersiowej oraz badania spirometrycznego, jeżeli pozwala na to wiek dziecka (> 6. [3, 6, 7]. W przypadku braku stwierdzenia objawów alarmowych należy pamiętać, że częstą przyczyną kaszlu przewlekłego jest izolowany kaszel nieswoisty, który ma tendencję do samoistnego ustępowania z biegiem czasu [1, 3]. W sytuacji braku niepokojących objawów w badaniu podmiotowym, fizykalnym i przy prawidłowych wynikach badań dodatkowych można przyjąć postawę wyczekującą, szczególnie w przypadku zmniejszającego się nasilenia kaszlu [5, 7]. Jednostki chorobowe, które należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej przewlekłego kaszlu, przedstawiono w tabeli 2. Tab. 2. Przyczyny przewlekłego kaszlu, na podstawie podręcznika „Pediatria” (tom 1), pod red. Kawalec W. i wsp. w modyfikacji własnej autora Przyczyny przewlekłego kaszlu Kaszel poinfekcyjny Astma (suchy, napadowy kaszel nasilający się po kontakcie z alergenem, po wysiłku, nad ranem, niezwiązane objawy z infekcją) Zespół kaszlu z górnych dróg oddechowych w przebiegu przewlekłego zapalenia zatok obocznych nosa, przerostu migdałka gardłowego, przewlekłego nieżytu nosa (produktywny kaszel nasilający się w nocy po położeniu się, rano po wstaniu z łóżka) Zapalenie oskrzeli lub tchawicy w przebiegu przewlekłej infekcji Rozstrzenie oskrzeli (wilgotny, produktywny kaszel z odkrztuszaniem dużych ilości plwociny) w przebiegu – mukowiscydozy, – pierwotnej dyskinezy rzęsek, – niedoborów odporności Nawracające zachłyśnięcia wskutek zaburzeń połykania lub przetoki tchawiczo-przełykowej (kaszel związany z karmieniem) Refluks żołądkowo-przełykowy (kaszel związany z karmieniem, nasilający się w czasie snu i w pozycji leżącej) Ucisk na główne drogi oddechowe: – pierścień naczyniowy, – powiększone węzły chłonne, – torbiel, – guz Tracheomalacja, bronchomalacja (kaszel szczekający lub metaliczny) Guzy wewnątrztchawicze i wewnątrzoskrzelowe Gruźlica układu oddechowego Choroby śródmiąższowe płuc, w tym alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych (uporczywy, zwykle suchy kaszel) Grzybica układu oddechowego (objawy zależą od czynnika etiologicznego) Ekspozycja na czynniki drażniące (np. bierne lub czynne palenie tytoniu) Drażnienie przewodu słuchowego zewnętrznego Kaszel nawykowy (kaszel dudniący, nasilający się w obecności świadków) Leczenie kaszlu suchego Leczenie niefarmakologiczne Leczenie kaszlu ostrego w początkowej fazie infekcji należy rozpocząć od postępowania niefarmakologicznego, gdyż często wystarczy to do osiągnięcia zadowalającego efektu. Do działań wiodących prym w leczeniu objawowym można zaliczyć inhalacje z soli fizjologicznej w celu nawilżenia dróg oddechowych, odpowiednie nawadnianie pacjenta, a także intensywną toaletę nosa w przypadku występowania kataru. Uznaną metodą wspomagającą leczenie kaszlu jest również nacieranie klatki piersiowej wazeliną z olejkami eterycznymi, a także spożywanie miodu (należy pamiętać, że zabronione jest podawanie miodu dzieciom do 1. – ryzyko botulizmu niemowlęcego) [6].Leczenie farmakologiczne [6, 8] W przypadku braku poprawy po zastosowaniu leczenia objawowego należy rozważyć włączenie leczenia farmakologicznego. Wskazaniem do zastosowania leków przeciwkaszlowych jest występowanie uporczywego, suchego kaszlu, często z towarzyszącymi innymi objawami w postaci np. nerwobólu, odmy czy po zabiegach operacyjnych [8]. Leki przeciwkaszlowe możemy podzielić w zależności od miejsca ich działania na obwodowe i ośrodkowe: Leki o działaniu obwodowym: lewodropropizyna – lek działający poprzez hamowanie aktywacji włókien C oraz skurczu oskrzeli wywołanego histaminą, serotoniną i bradykininą. Wykazuje wysoki profil bezpieczeństwa, należy jednak pamiętać, że nie można jej stosować u dzieci z zespołem dyskinezy rzęsek. Lewodropropizyna jest przeciwwskazana u dzieci przed ukończeniem 2. [9]. Badania wykazują wyższość efektu przeciwkaszlowego lewodropropizyny nad dekstrometorfanem, kodeiną i jej pochodnymi. Lewodropropizyna jest aktualnie jedynym lekiem przeciwkaszlowym rekomendowanym do stosowania u dzieci wg NPOA (największa siła rekomendacji A1) oraz CHEST (największa siła rekomendacji A). Leki o działaniu ośrodkowym: opioidowe (kodeina) [10, 11] – działa na receptory opioidowe w rdzeniu przedłużonym, mogąc tym samym powodować depresję ośrodka oddechowego przy przedawkowaniu, w szczególności u małych dzieci. Nie zaleca się stosowania u dzieci poniżej 12. nieopioidowe (butamirat) [12] – leki te mają nieznacznie wyższą skuteczność przeciwkaszlową niż kodeina przy jednocześnie wyższym profilu bezpieczeństwa (nie powodują depresji ośrodka oddechowego). Leczenie kaszlu produktywnego [6, 13] Podstawą leczenia kaszlu produktywnego są leki mukoaktywne, które zmieniają właściwości śluzu i ułatwiają ewakuację wydzieliny z dróg oddechowych. Leki mukoaktywne dzielimy na cztery umowne grupy, gdyż część leków wykazuje działanie wielokierunkowe. Należy jednak pamiętać, że nie powinno się łączyć tej grupy leków z innymi lekami przeciwkaszlowymi. Leki sekretolityczne (wykrztuśne) – ułatwiają usuwanie wydzieliny z dróg oddechowych poprzez zwiększenie jej uwodnienia i objętości oraz zmniejszenie lepkości, a także poprzez pobudzanie nerwu błędnego: leki o działaniu osmotycznym (np. nebulizacje z hipertonicznego roztworu soli) – ściągają wodę do światła dróg oddechowych, uwadniając wydzielinę i zmniejszając tym samym jej lepkość. U niektórych pacjentów nasilają również kaszel. Należy pamiętać, że mogą wywołać skurcz oskrzeli u osób chorych na astmę – zalecane jest podawanie leku rozszerzającego oskrzela przed nebulizacjami w tej grupie chorych; gwajafenezyna [13] – brak jednoznacznych dowodów skuteczności jej działania. Mukoregulatory – normalizują wydzielanie śluzu poprzez przywracanie prawidłowego składu i ilości wydzieliny: karbocysteina [6, 14] – pochodna L-cysteiny, która wykazuje wielokierunkowe działanie poprzez normalizowanie wydzielania śluzu, pobudzanie wydzielania IgA, wykazywanie aktywności antyoksydacyjnej i przeciwzapalnej. Dodatkowo zwiększa stężenie antybiotyków w treści oskrzelowej oraz zmniejsza adhezję niektórych bakterii do nabłonka oddechowego. Karbocysteina jest zarejestrowana u pacjentów po 2. i wskazana jest w chorobach układu oddechowego przebiegających z wytwarzaniem gęstej wydzieliny, a także w zapaleniu ucha środkowego (zmniejsza ryzyko konieczności interwencji chirurgicznej). Inne leki: leki antycholinergiczne [6, 13] – zmniejszają ilość produkowanej wydzieliny w drzewie oskrzelowym poprzez hamowanie receptorów muskarynowych, glikokortykosteroidy, makrolidy [6, 13] – substancje te mogą obniżać produkcję wydzieliny w drogach oddechowych poprzez swoje działanie... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się